เรื่องง่ายที่เป็นเรื่องยาก

เมื่อใดก็ตามที่เราต้องเผชิญกับปัญหา

การถอยออกมาก้าวหนึ่ง

อาจจะเป็นหนทางที่ดีกว่าการปะทะโดยตรง

MFA

ในบอร์ดที่เราเล่นอยู่บอร์ดนึง ส่วนนึงในบอร์ดเริ่มมีปัญหากัน

ความเห็นส่วนตัวเรานะ

ปัญหาที่ว่าน่ะ ถ้าถอนหายใจเบาๆซักที แล้วยิ้มออกมาบางๆ ปัญหาก็จบแล้ว

แต่มันก็ไม่ใช่ล่ะนะ อย่างที่เค้าว่า คนเราเหตุผลที่มาต่างกัน ความคิดก็ต่างกัน

แต่ที่นี่ บล็อคของเรา ทั้งพื้นที่ เวลา และปริมาณ เราเป็นคนกำหนด (หยั่งกะกระจกเงาหมื่นบุปผาแน่ะมึงเอ๊ย)

ส่วนตัวแล้ว เราโคตรจะเกลียดคนแบบนี้เลย

ทำไมคุณไม่คิดบ้างว่า บอร์ดนี้ โฮสต์นี้ แบนด์วิชส่วนนี้ คุณไม่ได้เป็นคนสร้าง

คุณว่าคนอื่นปั๊มเรพไร้สาระ แต่การที่คุณตั้งโทปิกแบบนี้ เรพตอบโต้คนที่คอมเมนท์แบบนี้ มันก็ไร้สาระเหมือนกันนั่นแหละ

คอมเมนท์มันคือการแสดงความคิดเห็นนะ ถ้าคุณไม่ต้องการให้คนอื่นคอมเมนท์แล้วจะตั้งกระทู้เพื่อออออออออ

หรือจะมองอีกแง่ คุณต้องการแค่คอมเมนท์ที่เห็นด้วยกับคุณ คุณจะแอนตี้ใครก็ตามที่คิดขัดแย้งกับคุณ

ถ้ามันเป็นแบบนั้นล่ะก็ ที่คุณตัดสินใจน่ะถูกแล้ว ไม่ได้ประชดหรืออะไรนะ แต่ถ้าคุณไม่พร้อมจะรับคอมเมนท์แง่อื่น คุณก็อย่ามาเป็นส่วนหนึ่งของโลกไซเบอร์เลย คนอื่นๆที่เค้ามีความคิด วุฒิภาวะสูงกว่าคุณ เค้ามองแล้วสมเพช

แล้วถ้าซัมวันบังเอิญ(?) มาอ่านล่ะก็ คงจะถามเรากลับล่ะสิ ว่าทำไม เราไม่เอาไปโพสต์ตอบซะเลยละ

ตอบเพราะ

1.ไม่ใช่เรื่องอะไรของเรา จะไปตอบแล้วโดนด่าให้หนักสมองเพื่ออออออ ไม่ชอบเล่นกับคนวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ รำคาญ เบื่อ

2.ให้มันเป็นประสบการณ์นึงในชีวิตเค้าก็แล้วกัน

3.อย่าทำตัวเด่นจะเป็นภัย!

ถ้าถามว่า ไม่อยากโพสต์ในบอร์ด แล้วเอามาลงบล็อคทำไม แสดงว่าป๊อดอ่ะดิ ทำแบบนี้

เหตุผลก็คือ ข้อ3. เข้าใจป่ะ? ถ้าไม่เข้าใจแสดงว่าคุณเป็นพวกข้อที่1.

และเหตุผลอีกอย่างก็คือ....ย้อนกลับไปอ่านข้างบนซะ พอเห็นคำตอบเมื่อไหร่ ก็กดปิดหน้านี้ แล้วอย่าย้อนกลับมาอีกนะ

พีซี...เบื่ออออออ

to my dearest

พีวีโยโรโคบิโนะอุตะน่ารักเวอร์ว่ะค่ะ ....แต่ขอโทษ จะน่ารัก จะเท่ยังไง ท่านจินก็หล่อกินขาดอ่ะ 555555555